Είναι δύσκολο να περιγράψουμε τον πλούτο των συναισθημάτων που μας πλημμυρίζουν την καρδιά μας βλέποντας να αναβιώνουν έθιμα αιώνων και να συμμετέχουμε σήμερα όλοι μαζί στην παράκληση της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής την ημέρα της εορτής της, στο ιστορικό αυτό αγίασμα της κοινότητάς μας, ένα αγίασμα αρχαίο, αφού οι αναφορές του ξεκινούν αρχές του 16ου αιώνα.
Δυστυχώς όμως στο πέρας της ιστορίας και των αιώνων καταπατήθηκε και ήταν σε σημείο δύσβατο και απροσπέλαστο. Όμως με την Χάρη του Θεού και τούς πολυετούς δικαστικούς αγώνες, των μελών της Εφοροεπιτροπής προεδρεύοντος του κ. Γεωργίου Παπαλιάρη, του εποπτεύοντος Μητροπολίτη μας Σεβ. Μητροπολίτου Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ.κ. Ειρηναίου και του προϊσταμένου του Ναού μας Πρωτ. Οικ. Θρόνου π.Ευαγγέλου Γρηγοριάδη, αξιωθήκαμε σήμερα μετά από τριάντα χρόνια να συναχθούμε σε τούτο το ιστορικό αγίασμα πλημμυρισμένοι από συγκίνηση χαρά και αγαλλίαση. Η προσμονή και προσδοκία της επαναλειτουργίας του αγιάσματός μας ήταν διακαής πόθος όλων των ενοριτών μας αφού με υπομονή περίμεναν τούτη την μέρα. Είναι ιδιαίτερη χαρά και για μας αλλά και ψυχική αγαλλίαση για τους αποδημήσαντας εις Κύριον αδελφούς μας που τόσο μεγάλη επιθυμία είχαν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αγία Κυριακή είναι αρχαίο αγίασμα. Η πανήγυρης του δεν προσέλαβε κατά τους χρόνους που αναφέρουν οι κοιν. κώδικες λαμπρότητα, όπως του Προφήτη Ηλία, γι΄ αυτό οι Τούρκοι το έλεγαν και συνεχίζουν να το λένε μικρό αγίασμα (Kücük Ayazma). Αρχαίο το αγίασμα και αρχαία η ονομασία της γύρω από αυτό συνοικίας “Αγία Κυριακή” που αναγράφεται και σε παλαιά τουρκικά κρατικά βιβλία.
Βρίσκεται στο Elçi Sok κάτω από το λόφο Halim Paşa και δίπλα στο Su deposu που προμήθευε νερό σχεδόν σε όλο το χωριό. Προσκυνητές το επισκέπτονταν μόνο κάθε Δευτέρα μέχρι τα μέσα δεκαετίας 70, (περίπου 1975-1976). Μπροστά από το εκκλησάκι στο προαύλιο υπήρχε μια χαβούζα με ψαράκια, μάλλον το νερό ερχόταν από το αγίασμα. Κάθε χρόνο 7 Ιουλίου ανήμερα της εορτής της Αγίας Κυριακής γινόταν λειτουργία και μαζευόταν κόσμος από όλο το χωριό.
Το Εκκλησάκι αρχικά το φρόντιζε η κ. Σοφία Μηνά που έμενε ακριβώς δίπλα και είχε το κλειδί, άναβε το καντηλάκι κάθε βράδυ, μετά το θάνατο της την φροντίδα ανέλαβε η κόρη της κ. Στυλιανή Μηνά. Όταν η κ. Στυλιανή Μηνά πούλησε το σπίτι της έθεσε όρο στον αγοραστή να αφήσει ένα διάδρομο ούτως ώστε οι προσκυνητές να έχουν δυνατότητα μετάβασης στο αγίασμα. Δυστυχώς όμως δεν τήρησε την υπόσχεση του και έκλεισε τελείως το πέρασμα, έτσι το Αγίασμα έμεινε κλειστό από τότε, (1975-1976) μια και δεν υπήρχε άλλος τρόπος μετάβασης, επειδή και το προαύλιο μπροστά από το εκκλησάκι χτίστηκε από κάποιον άλλον.
Η Έφοροεπιτροπή μας λοιπών με την διαθήκη που ανέλαβε από του παλαιότερους επίτροπους μετέβη στα δικαστήρια για διεκδίκηση της ιδιοκτησίας του αγιάσματος με αποτέλεσμα να απόκτησή τον τίτλο ιδιοκτησίας 41 μέτρα τετραγωνικά (101 parsel 1264 ada). Σήμερα η πρόσβαση στο αγίασμα έχει εξασφαλισθεί μέσα από τον κήπο του γείτονα o οποίος έχει και καλή διάθεση σεβασμό και αγάπη προς την κοινότητά μας και συγκατατίθεται να μας εξυπηρετεί για να τελούμε τα έθιμα και τα θρησκευτικά μας καθήκοντα.
Έτσι πιστοί στην παράδοση και στις πατρογονικές μας κληρονομιές με μεγάλη ηθική ικανοποίηση και προσηλωμένοι στην Ορθόδοξη Ιερά Παράδοσή μας, θα συνεχίσουμε να εορτάζουμε την μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής μεταλαμπαδεύοντας τά ιερά ήθη και έθιμα στα παιδιά μας και στις επόμενες γενεές.
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.
Δείτε στιγμιότυπα από την ημέρα εκείνη.
Δείτε επίσης και το σχετικό βίντεο.
